Op zakenreis

Nu de yurts zijn besteld is het nadenken over de inrichting ervan begonnen. We hadden al vrij snel duidelijk welke uitstraling de yurts moesten hebben en zo kwamen we op het idee om op zakenreis naar Marokko te gaan voor de decoraties. De boot werd geboekt, de reisbestemmingen werden vastgelegd en een paar hotelletjes werden gereserveerd.

Op woensdag vertrokken we naar Algeciras om daar vandaan met de boot over te steken naar Tanger. We hadden een boot eerder dan geboekt en dachten dat we in Tanger zelf zouden aanmeren. Dat was dus niet het geval. De overtocht was heftig vanwege de storm en veel mensen waren dan ook kotsmisselijk. Gelukkig hadden wij nergens last van. Uiteindelijk kwamen we aan in Port Tanger Med wat op een 70 km vanaf Tanger ligt.

We reden door naar Asilah, een stadje aan de Atlantische kust wat bekend is vanwege zijn internationale culturele festival wat in de zomer plaatsvindt. Het festival duurt 3 of 4 weken en trekt bezoekers en artiesten aan vanuit de hele wereld. Asilah is verder één van de best bewaard gebleven Portugese Atlantische kuststadjes. Klein, overzichtelijk en heel schoon. Wij zaten in Hotel Al Alba, vooral bekend vanwege de culinaire hoogstandjes. We zijn dan ook fantastisch verwend in dit hotel en hadden een prachtige kamer. We hebben heel wat rondgestruind met een lekker warm zonnetje. Aankopen hebben we hier echter niet gedaan.

De volgende dag vertrokken we naar Meknes. Het was heel erg slecht weer, de regen kwam met bakken uit de lucht. We hadden de auto schuin tegenover het beroemde plein geparkeerd, Place El Hedim, want ons hotel lag midden in de Medina. Het was een hele toer om daar te komen. Superdruk, want er waren festiviteiten vanwege de geboortedag van Mohammed. Op het plein zag het zwart van de mensen en waren artiesten (verhalenvertellers, trommelaars, acrobaten, astrologen etc) druk in de weer. Naarmate het harder begon te regenen was iedereen echter snel vertrokken en was het plein weer leeg. Wij werden op de parkeerplaats aangesproken door een Marokkaan, die ons wel wilde gidsen naar het hotel. Dat was een welkom aanbod, want anders hadden we ’t hotel nooit gevonden. Later heeft hij ons weer geholpen door een goede bewaakte parkeerplaats voor ons te regelen. We zaten in Riad Atika, een oud paleisje wat nu dienst deed als hotel. Een deel van het gebouw was als zodanig ingericht, een andere deel werd bewoond door de hotellier en zijn vrouw en er was nog een deel wat alleen door de eigenaar werd gebruikt. De eigenaar was gerelateerd aan de Koninklijke familie. Het hotel had de uitstraling van de “sprookjes van 1000 en 1 nacht”. Prachtig sfeervol ingericht, zo ook onze kamer. De hotellier gaf ons een rondleiding door het gebouw en vertelde veel over de gewoonten en gebruiken uit het verleden. Vanaf het dakterras had je fantastisch uitzicht over de stad. Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn we de stad ingetrokken. De Bab Mansour, de Medina met zijn verschillende Souks en de aangrenzende Mellah (de oude Joodse wijken). Allemaal sfeervol. We hebben twee nachten in Meknes gelogeerd. Hier hebben we dan ook de nodige mooie inkopen gedaan en dus flink onderhandeld. We hebben beide avonden in hetzelfde restaurant gegeten, Collier de la Colombe, waar vandaan je prachtig uitzicht had op de stad. Heerlijk eten én…. ze hadden ook bier en wijn (sharab). De wijn was van de wijnvelden in de buurt van Meknes. We zijn er bij toeval ook nog langs gereden. Prima kwaliteit en zoals alles in Marokko, spot goedkoop. Ook zijn we in de Ville Nouvelle geweest. Onderweg zagen we nog een bijna steekpartij. Dat was minder, maar goed dat kan je overal gebeuren.

Van Meknes zijn we naar Azrou gegaan, bekend van vooral houtbewerking. Het is een stadje wat op het kruispunt van twee belangrijke routes ligt: in het noorden naar Meknes en Fes en in het Zuiden naar Khenifra en Midelt. Het heeft dan ook een belangrijke grote weekmarkt, waar velen, de Berbers uit de omliggende bergen idem dito, op af komen. Helaas, de markt was er niet toen wij er waren. Er waren wel veel winkeltjes en dus hebben we weer heel wat afgestruind. Onder andere zijn we bij Haddadi geweest, een Berber van de Beni M’gild stam. Hij nam ons mee naar zijn opslag, waar allemaal prachtige spullen stonden. We hebben uiteindelijk twee koperen thee dienbladen en een vloerkleed bij hem gekocht. We zaten trouwens in Auberge du Dernier Lion de L ‘Atlas. Het zat helemaal vol, ook de nacht ervoor. Dat was de reden, dat ze de lakens die allemaal gewassen moesten worden natuurlijk, niet op tijd droog kregen. Ze hadden blijkbaar geen reserve exemplaren. De kachel ging pas om 18.00 uur aan dus tot die tijd was het steenkoud. Verder was het een erg gehorig hotel. De meeste kamers hadden gezamenlijk sanitair op de gang. Stenen vloeren en van die kleppertjes aan de voeten, nou dat klettert lekker weg kan ik je verzekeren. Om 6 uur
’s ochtends begint de Imam op te roepen tot het ochtendgebed waarna vele mannen luidruchtig de gang op kwamen op weg naar de moskee. Afijn, we hebben een korte nacht gehad in een authentiek hotelletje. Dat weer wel.

Van Azrou gingen we naar Chefchaouen, een prachtig stadje/dorpje met lichtblauw geverfde huizen. Schitterende pleintjes, steegjes en mooie doorkijkjes. Wij logeerden aan de rand in Casa Annasr. Een prima sfeervol hotel met prachtig uitzicht en een goed ontbijt.
Ook hier hebben we heel wat ingeslagen onder andere twee mozaïek tafeltjes. Dat is nog een verhaal op zich. We werden door een verkoper overgehaald om per taxi naar ene Mustafa te gaan, die zijn atelier boven het dorp had. Hij zou mooie tafeltjes voor ons kunnen maken. Daar aangekomen, bleek Mustafa naar de markt te zijn. Hij zou per taxi z.s.m. naar ons toekomen. Eenmaal gearriveerd, konden we ons eigen mozaïek patroon en de kleuren vaststellen van onze twee tafeltjes en hij zou dat dan gaan maken. Wij waren rond een uur of drie klaar bij hem en hij zou het rond 20.00 uur ’s avonds bij ons langs komen brengen. Maar wie er kwam geen Mustafa. We hadden al het idee dat hij die twee tafeltjes nooit in die korte tijd zou kunnen maken. De hotellier belde hem op om te vragen hoe het zat, waarna duidelijk werd dat hij de volgende ochtend om 8.00 uur de tafeltjes zou afleveren. Maar wie er was om 8.00 uur, geen Mustafa. Gelukkig kwam hij rond 9.30 alsnog langs met …… twee schitterende tafeltjes.

En zo is er nog veel meer te vertellen over onze zakenreis naar Marokko. Bijvoorbeeld over de gang van zaken bij de douane, over het glas wijn wat wel gratis geschonken mocht worden maar niet verkocht mocht worden vanwege het ontbreken van een licensie, over de vieze straten, over de vele herders met hun grote of kleine kudde schapen of koeien, over hoe onze ingekochte waren per handkar door de Medina naar de auto werden gebracht, de vele stalletjes langs de weg waar men soms niet meer te verkopen heeft dan twee eigengemaakte flessen olijfolie, de vele bedelaars, de vele ooievaarsnesten, de slechte wegen, over de jonge Ibrahim die met verve zijn sjaals en kleden aan de man bracht en ons de wever in actie liet zien aan zijn weefgetouw, over de sneeuwpret van gesluierde vrouwen bij Isfrane in de buurt, over de kleermaker die onze spreien heeft gemaakt etc. etc. Het is allemaal teveel om te vertellen.

Maar wat nog wel vermeld moet worden, is hoe super goedkoop dit land is: voor €1 een taxi rit, voor €10 lekker met z’n 2en eten in een restaurant incl. drinken, ontbijtje voor 2 personen met lekkere broodjes en drinken voor iets meer dan €2.

En het allerbelangrijkste: de mensen zijn super vriendelijk en behulpzaam.

Al met al hebben we een zeer geslaagde zakenreis gehad. Wat ons betreft zullen er nog vele volgen :)

Voor de goede orde: vanaf half april zijn de yurts te huur. Een yurt is een Mongoolse ronde geisoleerde tent voorzien van een houten vloer, een houten deur en een te openen raam. Zowel de deur als het raam is voorzien van een hor. In de yurts staan o.a. een tweepersoonsbed, een tweepersoons zitje, een tv, elektrische verwarming. Iedere yurt heeft zijn eigen sanitair net buiten de yurt, een overdekte volledig ingerichte buitenkeuken, een eigen terras met prachtig uitzicht.
Meer details de volgende keer.