MR SISTER

In de verte hoor ik de scoot van Rolf aankomen. Hij heeft een krantje gehaald in Torrox. Het weer is gelukkig weer aan de betere hand: vannacht regende het, maar nu kunnen we ondanks de bewolking weer lekker buiten zitten.
Zoals eerder gememoreerd staan we op El Pino in Torrox. Wij staan op een campingveldje met een Nederlands stel, een Duits en een Engels echtpaar, een Frans stel en een Nederlander in zijn uppie. Verderop nog een stel met twee papegaaien. Het is een bijzonder geheel. Het Nederlandse stel zit meestal voor hun voortent van de caravan ‘de wacht te houden’ over het veldje, met hen hebben we uitgebreide babbels over van alles en nog wat. Het zijn aardige mensen, die ons zelfs al hun auto te leen hebben aangeboden. Het Duitse echtpaar zit eigenlijk altijd in de camper behalve als ze met hun uit Duistland meegenomen gele Fiat Panda op pad gaan en de Fransen zien we niet want zij zijn echt pal achter ons gaan staan in de schaduw van onze camper. Vreemd, want er is plek genoeg. Maar afijn. De Nederlander in zijn uppie, zit meestal voor zijn wagen te kroelen met de campingkat op schoot en contact te zoeken met zijn papegaaien buurvrouw. Zij zittend op haar ligstoel vindt het allemaal wel prima, want manlief zit tenslotte toch de hele dag in de camper TV te kijken. De Engelsen zien we ook niet zo veel, behalve wanneer ze in te korte broeken met gymschoenen uit lopen te puffen na hun vermeende sportieve arbeid. Er valt kortom genoeg te observeren in ons “campingdorpje”, zoals jullie merken. Aan lezen komen wij niet toe…haha.
Vlakbij de camping is een klein Centro Commercial (winkelcentrum). Het is een wat verlopen geheel, maar er zitten wel twee Engelse pubs met af en toe life muziek. Zo ook afgelopen vrijdag. Er was een band bestaande uit 4 grijze Engelse heren, die songs uit de sixties en daarna zongen. Ze noemden zich The Siesta Bluesband. De belangstelling was gering, maar de stemming was goed. De heren deden hun uiterste best, maar zo vertelde de drummer mij ze waren niet geheel tevreden over hun optreden. De leadzanger verslikte zich soms in de tekst, de 2e stem zong vals, de gitarist miste noten, ze zaten elkaar te bekritiseren.….afijn, “we can do much better than this, girl. Sorry”. En vervolgens speelden ze er weer lustig op los al dan niet met ‘valse noten op hun zang’.
In de kantine van El Pino bleek op zaterdagavond ook life muziek te zijn. Dit keer hadden we ’t genoegen te mogen luisteren naar een langharige Engelse heer van zekere leeftijd, die zeer verdienstelijk elektrisch gitaar speelde. Hij werd bijgestaan door een jongere dame uit Portugal, die in haar Portugese tijd fado zangeres was. En dat was te horen! Het duo noemde zich MR Sister. Het repertoire was zeer divers: van the sixties, naar Spaanse songs, naar hedendaagse muziek. Ze speelden en zongen de sterren van de hemel. Er werd veel gedanst door de voornamelijk aanwezige Engelse campinggasten. Zelfs wij hadden op zeker moment de voetjes van de vloer. Het was een gezellige boel.
Tot slot hebben we nog wat zakelijke puntjes te melden.
*Het 06 nummer van Rolf is gewijzigd: +34 634 304912.
*Het besluit is genomen: rondom de kerstdagen zijn we van plan naar Nederland te komen om onze rood verbrande huid enige rust te gunnen :)
Dus, wie weet:
See You Soon!
Groetjes Erna