See you Soon Party

10 september, eindelijk was het zover: onze See you Soon Party. Zeker 150 mensen waren uitgenodigd. Voor het zover was, eerst spullen huren, boodschappen doen, inrichten, tuin op orde maken, happen maken: tig meloenen in blokjes snijden, ham plukken en eraan prikken, ongeveer 500 gehaktballetjes draaien, aardappel tortilla maken, allerlei Spaanse worsten pellen en snijden etc. etc. Afijn, spierpijn in handen en vingers én zere voetjes van het lange staan,kan ik je verzekeren. Maarrrrr, dan heb je ook wat lekkers, niet waar!
Alles ging volgens planning. Om iets over achten kwamen de eerste gasten en het bleef binnenstromen... Hoe goed was dat! Vrienden, kennissen, buren, (oud-)collega's, familie. Al met al een kleine 100 mensen bezochten onze party.
Zoon Olmo zong en speelde fantastisch life muziek op zijn gitaar.
En wij? Wij dachten simpel: ach, na 5 jaar hebben we nu weer eens een goede reden om een feest te geven. Onze vrienden hadden echter heel iets anders in hun hoofden en harten, want ons plan raakt hen diep.
Het begon met een optreden van Antoinette (wie heeft hier foto´s van? Graag naar ons mailen! Wij hebben helemaal niets hiervan). Ze had een mooie pruik op: blonde manen én een goed gevulde boezem conform Ernie´s look. Ze presenteerde een gedicht waarmee Ernies Emma-leven duidelijk werd neergezet (zelf was Antoinette het 1e jaar van Erna´s directeurschap secretaresse op de Emma geweest, waardoor ze alles goed heeft kunnen observeren). Het geheel werd voorzien van een geweldige nabootsing van Erna´s gebaren.
Vervolgens kwam Liz met onze ´studentikoze´ levensloop voorzien van foto´s (wie heeft hier foto´s van). Hoe leuk was dat! Foto´s, die we zelf nooit eerder hadden gezien, maar waar we wel de verhalen ervan herkenden.
En als klap op de vuurpijl, ja wel: DE FRUSTRATIE van menig vriend(in) rondom onze trouwerij op 28 januari 1992. Tja, dat was nl. op een vroege maandagmorgen in gezelschap van alleen de omaatjes én onze ongeboren Olmo, 7 maandjes reeds in Ernies buik aan het spartelen. Geen borrel, helemaal niks. Saahaaaaai, hé?! Maarrrrrr.....vriendin Rinie, trouwambtenaar van beroep, wist wel raad met deze frustratie. We werden nl. op plechtige wijze geheel volgens het protocol (met hoge hoed,trouwkapje en ringen en al) opnieuw in de echt verbonden. Geweldig!
En hoe was déze tweede huwelijksnacht dan wel, wil natuurlijk iedereen weten? Wel, het bed werd rond vijf uur ´s ochtends met plof, zoen (dat nog wel)en met een diepe zucht betreden. En tja, daarna was´t snurken geblazen. Saahaaaai he! De wekker stond om 10.00 uur, want alle gehuurde spullen werden dan opgehaald. En zo waren er nog meer verplichtingen in het kader van ons plan. Kortom, de zondag was weer een drukke dag.
Maar hoe dan ook, we hebben enorm genoten! We hebben helaas niet iedereen (uitvoerig) kunnen spreken, dat vinden we echt heel erg jammer, al is het op een dergelijk feest helaas niet te vermijden.
We willen iedereen alsnog enorm bedanken voor deze onvergetelijke avond. In het bijzonder Olmo voor zijn fantastische life optreden én al onze vrienden, maar in het bijzonder Liz, Rinie en Antoinette, die zich zo hebben ingezet voor het fantastisch entertainment en niet te vergeten Bert voor de diavoorstelling. Al deze inzet heeft onze party een enorme fleurige swing gegeven waar wij enorm van hebben genoten.

Lieve mensen,
Nogmaals allemaal heel erg bedankt voor jullie aanwezigheid, jullie gezelligheid, jullie inzet, jullie cadeaus (die we trouwens zo.mo. samen hebben uitgepakt en bekeken). Wij, en jullie hopelijk ook, hebben een fantastische avond gehad, mede dankzij jullie.
En geloof ons, we´ll see you soon!!!!

Liefs
Erna (en Rolf)